De laatste keer dat ik het lef had om iemand mee uit te vragen … :’)

De laatste keer dat ik het lef had om iemand mee uit te vragen eindigde dat in een relatie van zeven jaar. En dan heb ik het over een serieuze poging. Niet een ‘kom we gaan een keertje chillen’ poging. Die zijn makkelijk. Chillen willen ze wel 😌. Maar van die serieuze pogingen word ik heel zenuwachtig altijd. Dus na de relatie van zeven jaar, vervolgens twee jaar lang een gebroken hart, twee jaar mezelf herontdekken en nu een jaar daten. Dus nu, vijf jaar nadat mijn relatie eindigde, heb ik een boeiend jaar achter de rug. En toch ben ik nog niet helemaal de held die ik wil zijn. Op momenten na, want ik durf wel meer dan ooit, weet beter dan ooit wat ik waard ben en speel daar zo nu en dan ook mee :). En dat werkt goed, maar toen één keer sloeg ik de plank mis … Dat ging ongeveer zo:

Wil je hier een pleister op plakken?
Toen ik nog bij Haag88 hockeyde (nu Doing) hadden we extra training op een andere locatie dan onze eigen sportzaal. Elke woensdagavond extra trainen. Twee maanden lang. Er werkte daar in een receptionist. Leuke jongen dacht ik. Dus praatje maken dacht ik. En dat deed ik elke week. En hij reageerde er leuk op. En hij werd steeds leuker. En ik dacht, hij vindt mij ook wel leuk. Dus elke week dat ik hem zag durfde ik wat verder te gaan. Een keertje had ik mijn hand opengehaald tijdens de training en onderweg naar de uitgang stopte ik bij de balie en liet zien dat ik pijn had. En of hij er een pleister op wilde plakken. Ik had ook pleisters kunnen vragen en ze zelf kunnen plakken op mijn open wond, maar hee.. Wees creatief :P.

Ik haat spijt

Ik had 1 kans, de laatste training was geweest
Inmiddels begon het einde van de trainingen te naderen. En ineens was het de laatste keer dat we daar hadden getraind. Ik dacht, OKE, JE GAAT VRAGEN OF HIJ WAT MET JE WILT DRINKEN. JE KAN DIT. HET IS JE LAATSTE KANS. Het kan namelijk twee kanten op gaan:

•  Je loopt een blauwtje: gevolg: naar huis rennen, huilen in een hoekje, jezelf herpakken en het leven gaat door
• Je durft niet: je vraagt je voor altijd af of je de liefde van je leven hebt laten lopen. The one that got away…

Alle leuke mannen zijn bezet, te jong of niet klaar voor whatever
Ik persoonlijk heb liever spijt van de dingen die ik doe, dan de dingen die ik niet durfde te doen. Want die laatste kan echt killing zijn. Ik heb bijvoorbeeld voor altijd spijt van de keer dat ik een afspraak had met de hoofd Marketing & Communicatie van de NOS, Youssef Eddini. Ik was op bezoek geweest bij hun op de afdeling en ik maakte van die ontmoeting gebruik om te kijken of we verder konden praten over hoe zij omgaan met online. Ik zag daar toen kansen. En ik kreeg die afspraak!! Maar ik heb moeten afzeggen door omstandigheden :(. Maar goed, terug naar dit verhaal. Voordat ik de leuke receptionist zou vragen of hij een keertje wat wilde drinken, wilde ik eerst weten of hij een vrouw of vriendin had. Aangezien alle leuke mannen die ik tegenkom bezet zijn, te jong of ‘niet klaar voor een relatie’. Serieus niet normaal, maar goed. Dat is weer een ander verhaal. Dus ik dacht ik doe het gewoon en het gesprek ging zo (onder begeleiding van een bonzend hart):

Hij en ik: “koetjes, kalfjes, bla, bla, ha ha, hi hi.

Ik: “Mag ik jou een persoonlijke vraag stellen?”

Hij: “Ja hoor.”

Ik: “Heb je een vrouw of vriendin?”

Hij: “Nee.” (*Ü*)

In mijn hoofd: Vuurwerk, toekomstbeelden, blijheid, enthousiasme, chaos.

Uiteindelijk zei ik heel rustig: “Zou je het leuk vinden om een keer wat te gaan drinken?”

Hij: “O dat lijkt mij leuk, maar misschien wel goed om te weten. Ik heb een vriend.”

Ik had op veel scenario’s geanticipeerd, maar deze… Wauw. Gooi mij weg… Ik ben juist blij met mijn gaydar (ik herken homoseksuele mannen altijd, vrouwen niet :P) want die schijnt niet iedereen te hebben. En ik heb heel lang een gay best friend gehad. Dus hee, daar steek je dan ook wat van op. Maar in dit geval had ik het gewoon echt niet door. Echt niet. Hoe dan?? Eindstand: We gaan wel een drankje doen. Dat dan weer wel. En misschien wordt hij wel mijn nieuwe gay best friend :P. En ik hoef straks als ik later terugkijk op mijn leven niet meer na te denken over wat er gebeurd was als ik het had gedurfd om hem uit te vragen. ‘The one that got away’. Noo.. He was gay :’). Dus: Ik leefde nog single en gelukkig …

Lees ook dit

Meer over mij en dit blog

Meer zien en weten? Volg mij ook op Facebook, Twitter, Instagram, YouTube, en Snapchat ❤️

Facebook ❤️ Twitter ❤️ Instagram ❤️ YouTube ❤️ Snapchat: jeanettechedda ❤️